| inleiding werken scholen links |
STANDPUNT |
||||||||
|
Ik wil er eerlijk over
zijn. Toen wij zo'n twee jaar terug met dit idee aan kwamen draven
bij de Euregio Scheldemond, hadden we niet in het minst verwacht waarheen
dit alles ons zou leiden. Wat we zeker ervaren hebben is de
dagelijkse strijd die iedereen in deze materie moet leveren. Om hier
een zicht over te hebben zijn we in dit project gestapt met drie
verschillende organisaties en een financieel sturend
accountantskantoor. Een klassieke galerij, een overheidsinitiatief
en wijzelf, een vereniging zonder winst zorgen voor de afwikkeling van
KUNSToverGRENZEN...
Het werd ons al snel duidelijk : de beeldend kunstenaar is wellicht de minst kanshebbende van alle kunstenaars. Hij/zij moet in de meeste gevallen betalen om naar buiten te treden : een galerie, die de meeste kans op uitstraling biedt kost geld. Non profit-organisaties vind je moeilijk (daar doet dit project al iets aan), maar daar word je misschien minder begeleid. Ben je niet door een of andere kunst-paus omarmd dan word je verbannen naar een wachtzaal voor talent. Dikwijls blijf je er zelfs hangen. Momenten van plotse roem blijken bruusk te stoppen door de aankomst van alweer een ander en interessanter kunstenaar. Wat dit project ons geleerd heeft, is de samenwerking en het steunen op elkaar, over de grenzen heen, niet enkel over staatsgrenzen, maar ook over mentaliteitsgrenzen. Ook datzelfde doel, het steunen van de beeldend kunstenaar, lag aan de basis van drie tentoonstellingen en een introductie van het project. Hiervoor bedank ik de volledige ploeg van Euregio Scheldemond, voor de steun en begeleiding, en zeker de coöperanten in dit project : Annelies (Terneuzen), Marianne (Gent) en Paul (Kortrijjk). Zonder de goede raad van wethouder Jo Baart in de wind te slaan of de aanmoedigingen van Cees Van Dorst te vergeten, bedankt Hollanders (eigenlijk zijn het Zeeuws-Vlamingen), we zijn er samen aan begonnen Europeaan te zijn. Bruno Steyaert, Scheldemond, juni 2001 |
|||||||||